Zorgen wegspoelen

Onwennig keek ze om zich heen. Moest ze zich hier douchen? In één grote ruimte, met al de andere gedetineerden.
Gezellig keuvelen onder de douche, dacht ze grimmig. Jéés, dit was gewoon vragen om verkrachting. Ze kon net zo goed in de prostitutie gaan. Maar, wat moet, dat moet. Ze kon moeilijk ook níét douchen. Ze zuchtte en kleedde zich uit tot op haar ondergoed, sloeg haar handdoek om zich heen en liep naar achter, alle anderen negerend.
Toen ze om de hoek was, waar niemand stond, legde ze haar handdoek op een houten bank en ging onder de douche staan. De koude douchestraal kwam als een schok op haar neer. Ze rilde.
‘Brr,’ zei ze. Ze sloeg haar armen om zich heen en sloot haar ogen, vergat even al haar zorgen.
Zo bleef ze staan, en uiteindelijk voelde ze het water niet eens meer.

Met haar handdoek om haar schouders liep Wendy door de deuren van de doucheruimte binnen. Ze zat de laatste tijd niet zo lekker in haar vel en hoopte dat een verfrissende douche haar wat zou kunnen opknappen. Ze hoorde al een douche kletteren en wist dat ze niet alleen was. Ze zuchtte even. Kon ze nou nooit eens rustig douchen zonder dat er iemand anders was? Laatst was er zo’n griezel van een vent die, ook al had ze haar ondergoed aan, verschrikkelijk zat te staren naar haar. Wendy rilde even toen ze er weer aan terug dacht. En dan vinden mensen het gek dat ze Mannen haat? Wendy twijfelde of ze wel moest gaan, of ze weg moest lopen en een anderen keer moest gaan douchen. Maar als reflex rook ze even aan haar arm en wist al dat het geen optie was om niet te douchen, ze had al te lang er mee gewacht. En trouwens kon ze al die mensen niet blijven ontwijken, zo lang als ze hier waarschijnlijk zou zitten.
Wendy waagde het en trok haar kleding tot haar ondergoed uit, gooide haar handdoek weer over haar schouders en liep de hoek om naar de douches. De gene die er al stond te douchen was een meisje van rond de 16 jaar. Ze had blond haar dat nat over haar rug hing. Ze zag er niet onaardig uit, maar Wendy was nou niet zo in de stemming om nieuwe vrienden te maken. Tenminste zover je vrienden kan maken in de gevangenis.
‘Hoi,’ zei Wendy bot tegen het meisje, en liep ook meteen verder naar de achterste douche. Ze drukte hem aan en hield haar adem in. Ze wist dat dit ijskoud zou gaan worden. Wendy telde tot tien en stapte in één keer onder de douche. Rillend van de kou stond ze onder de straal met haar armen over elkaar heen. Welkom in de hel, zei ze tegen zichzelf in gedachte.

Ze hoorde iemand aankomen, en opende vlulg haar ogen. Als het maar geen vent was. Achteraf gezien was het niet zo’n goed idee om hier helemaal alleen te gaan staan. Als iemand haar iets aan wilde doen, was er niemand om haar te redden. Manuela kon best op zichzelf letten, maar tegen die man in Portugal was ze ook niet opgewassen geweest. Als het weer zo’n type was... Ze rilde. Maar ze kon nog altijd beginnen gillen ofzo.
Er kwam een meisje de hoek om wandelen, en Manuela kon het niet laten naar haar te kijken. Ze was mooi. ‘Hoi,’ zei het meisje bot. Manuela schudde met haar hoofd.
Hm, vriendelijk persoontje.
Zonder verder nog iets te zeggen, ging ze onder de douche staan. Ze keek strak voor zich uit en negeerde Manuela. Manuela had ook geen zin om te praten of vrienden te worden. Ze had Moon, tenslotte. Ze keek naar de muur, die grijs en lelijk was. Bah. Als ze hier nog lang zat, zou Manuela gedeprimeerd raken. Ze had altijd witte en gekleurde huizen gezien, alles in Portugal was mooi geweest, zelfs in de achterbuurten. Ze miste het land. Ze wilde terug naar de zon, het strand. Ergens in Portugal wilde ze zijn. Zelfs op het strand waar Mart was vermoord. Alles beter dan hier.

Ze kon er niet omheen draaien. Ze moest douchen. Haar huid plakte en ze voelde zich vies, maar ze wist dat hier alleen gezamelijke douches waren. Dat had die vent - die man die zich een directeur noemde - haar verteld. Alhoewel ze dat al wist. Ze had al eerder twee maanden in de cel doorgebracht, al was dat niet haar eigen schuld geweest. Ze keek naar de donkere handdoek, een voorlopig bezit dat ze had gekregen. Op de rand was een donkere vlek te zien. Jasses. Hier hadden meer vrouwen hun lijf aan gedroogd. Ze probeerde er niet aan te denken en sloeg af naar links, naar de douches. Twee bewakers. Ze was geneigd naar hen te spuwen, maar hield zich nog net in. Het gekletter van water was al van grote afstand te horen. Fijn. Gezelschap, mensen die haar konden zien douchen. Mensen die de littekens op haar rug konden tellen van die ene keer. De krassen op haar armen die ze zelf gemaakt had. En dat allemaal was privé. Dat mocht niemand zien. Bij de ingang van de openbare douche bleef ze staan. Er stonden twee meiden van haar leeftijd, misschien een jaar ouder. Dit leek wel een jeugdgevangenis zo. Ze negeerde ze, zocht de omgeving af naar een douche ver bij hen beiden vandaan. Uiteindelijk nam ze er één in de hoek, ongeveer met even grote afstand van hen tweeën. Het water was koud. Natuurlijk was het koud. De staat was te gierig om gevangenen een warme douche te schenken.

Jake liep voorbij een meisje dat in de ingang stond te twijfelen. Like he cared? Hij had genoeg vrouwelijk schoon en naakt gezien dus het maakte hem nog weinig uit. Waarschijnlijk waren de meiden dit echter niet gewend. Maar daar kon hij alleen naar gissen.
Nadat hij langs het meisje was gelopen kreeg hij al snel door dat ook zij snel was doorgelopen en had ze een douche ergens in een hoekje gekozen. Pff de directeur deed zelf hard genoeg mee aan de aanrandingen hier in de gevangenis. Gezamenlijke douches, wat een onzin. Je gooide er nog een ruimte naast met dezelfde koude douches et voila. Of je gooide er een muur tussen. Ook twee ruimtes. En hup je had twee doucheruimtes. Meiden daar, en heren hier. Wist hij veel. Hij hield zijn handdoek om zijn schouders geslagen, maar had zijn boxer nog aan gelaten. Hij negeerde de drie meiden en opende de kraan al. Boxer uit en hup onder de douche. Hij stond met zijn rug naar de meiden toe gekeerd en probeerde te luisteren, maar die meiden lulde helemaal geen end heen. Hij stapte nu onder de koude douche zonder ook een kick te geven. Zijn tijger tatoeage op zijn rug leek te blinken door het water en hij rekte zich even uit voordat hij naar het kleine beetje shampoo greep en de blok groene zeep. Meer kregen ze hier niet. Gierige vent die directeur.
'Wat zijn jullie een gezellig theeleuten zeg.' Grinnikte Jake opeens vanonder de douche vandaan. Hij keek over zijn schouder achterom naar de meiden. Haha, hoe zouden die nu reageren? Het maakte Jake allemaal niet meer uit, maar elke man die zou gaan gluren en fantasieën zou bedenken kreeg te maken met Jake. Hij zou er persoonlijk voor zorgen dat die meiden hier een rustig leven kregen en niet eentje waar ze continu achterom moesten kijken.

Manuela schrok toen er een man om de hoek vandaan kwam. Damn. Had ze dan eens een plekje vanachter, komen er nóg mannen hier staan. Nou ja, niet dat dat zó verwonderlijk was, zij hadden wellicht ook behoefte aan privacy. Manuela glimlachte binnenin. Ze was in ieder geval wel blij dat er nog twee andere meiden waren, dan zou hij wel niets durven doen.
Niemand zei iets, het leek wel of ze alleen was. Gezellige boel. Niet dat het zo gezellig moest zijn, gezamelijk onder de douche, maar toch irriteerde het haar.
Net toen ze dat dacht, zei de jongen iets. Ze weigerde in zijn richting te kijken, want ze had wel al door dat hij niets meer aanhad. In plaats daarvan keek ze naar het plafond. Het water kwam in koude stralen op haar gezicht terecht, en ze kreeg geen adem. Ze keek weer voor zich uit. ‘Valt er wat te zeggen, dan?’ vroeg ze onverschillig. Ze draaide de het water uit en nam haar handdoek. Ze had het ijskoud. Geen wonder als je een kwartioer onder ijskoud water staat. Ze zou onderhand al moeten blauw zien. Met ruwe bewegingen droogde ze zich af. Haar huid begon een tikkeltje rood te zien, maar dat kon haar niet schelen. Haar haar wrong ze enkel uit. No way dat ze het met die handdoek ging drogen! Ze kon luizen of iets dergelijsk wel missen als de pest.

Na een tijdje onder de koude staal te staan raakte Wendy eindelijk een beetje aan de kou gewend. Ze schrok dan ook op uit haar gedachten toen er een meisje binnen kwam lopen. Wendy schatte haar zo rond de 16 jaar en niet zo open. Dat vond ze zelf niet zo erg, aangezien ze zelf ook geen zin had in contact. Wendy wilde net bukken om haar shampoo te pakken toen ze een jongen ook nog eens binnen zag lopen. Een jongen! Ze had vandaag in niemand zin, maar jongens kon ze wel vermoorden vandaag. Ze deed dan ook alsof hij haar niets deed en ze pakte snel de shampoo op, maakte het open en smeerde het in haar haren. Uit haar ooghoeken keek ze zo onopvallend mogelijk naar de jongen. Hij stond onder de douche tegenover haar en hij had zich helemaal uitgekleed. Niet iets nieuw voor haar, sneller een bekend beeld, maar ze had liever gehad dat hij zijn boxershort aan had gehouden. Jake had een mooie tatoeage op zijn rug. Het was de vorm van een tijger en hij stond prachtig bij hem, maar alsnog sierde het hem totaal niet. Ze voelde met haar hand over haar eigen tatoeage op haar schouder. Ze draaide haar ogen van hem af en spoelde de shampoo uit haar haren. Ze voelde dat het er niet beter op was geworden. Er zaten nu een en al klitten in haar haren. Nee hè, dat ook nog. Kon hier dan niks een beetje goed zijn? Vroeg ze zichzelf wanhopig af. Ze kamde dus maar vast met haar vingers door haar haren heen. Opeens kwam er leven in de douche en opende Jake zijn mond, ook al had dat niet gehoeven. Hij maakte een flauwe opmerking waar Wendy dan ook alleen maar bot op kon antwoorden.
‘Als ik niet wil praten hoeft dat toch ook niet? Niet alle meisjes zijn het zelfde en kletsen de oren van je kop af. Dat jij nou zo dom bent dat je iedereen het zelfde ziet,’ zei ze met een arrogante stem en draaide toen ook demonstratief haar hoofd van hem af en pakte het blok zeep dat ze hier had gekregen om haar lijf te wassen.

'Pardon?' Vroeg Jake aan het meisje dat eindelijk haar mond open trok. 'Dat ik iedereen hetzelfde zie? Pardon meisje, maar ik heb meer vrouwen gezien dan jij je kunt voorstellen. Aangenaam ik was pooier van beroep!' Beet Jake het meisje toe. Hij weigerde zich om te draaien alhoewel het een leuke scene op had kunnen roepen. Hij stapte onder de douche vandaan en greep zijn handdoek. Toen draaide hij zich om naar haar.
'Is het je ooit opgevallen dat als ik in de buurt ben, dat mannen dan minder durven te doen aan vrouwen? Reden is simpel: ik sla ze verrot als ze een vrouw op een vuile manier durven aan te raken. Denk je nu werkelijk dat ik alle vrouwen hetzelfde zie en behandel?' Gromde Jake kwaad tegen Wendy.
'Ach wat weet jij er nou van. Blijkbaar ben jij een hoertje geweest die alle mannen over 1 kam strijkt!' Hij wilde het niet zeggen, maar het was er al uit voordat hij er erg in had. Zuchtend zette hij zijn wijsvinger en duim op zijn neusbrug. 'Sorry voor dat. Dat had ik niet mogen zeggen, ook al meen ik dat tweede gedeelte wel.' Bromde Jake. Hij smeet zijn handdoek weer over het rekje. Wonder boven wonder was zijn douche wat warmer geworden. Lauw, maar veel beter dan dat ijskoude water. Tevreden sloot hij zijn ogen toen hij weer onder de kraan stapte en pakte de shampoo. Hij begon zijn haren te wassen.
'Je kunt het hier beter gezellig maken. Het is hier al een dooie saaie boel dus hee. De bewakers zullen echt niet proberen de feestbeesten hier uit te hangen. Dat kun je beter zelf doen. Geen herrie maken en ook niet vechten. Dan gaat het goed.' Mompelde Jake met een kleine glimlach.

Ze douchte snel, en nog sneller toen er een jongen van in de twintig de douches betrad. Yeah right. Daar zat ze op te wachten. Ze voelde zich rood worden toen de jongen een opmerking maakte, al was hij niet alleen naar haar toegericht. Ze wendde haar gezicht af, gooide nog een plens koud water in haar gezicht en glipte toen onder de douche vandaan. Snel sloeg ze de donkerblauwe handdoek, waarop oud bloed zichtbaar was, om zich heen. Eerst alleen op haar onderste deel, maar even later besloot ze ook haar borsten te bedekken. Meisjes die haar zo zagen was tot daar aan toe; maar ze was geen kermisattractie voor die jongen. Ze kneep het water uit haar krullende, klitterige haar en luisterde met een half oor naar de woordewisseling tussen het meisje dat ze rond de achttien schatte en de jongen. Geweldig. Een jongen die eerst haar douchepartij kwam verstoren en vervolgens luidkeels verkondigde wat hij allemaal wel niet kon. Idioot. Ze schoot in wat schoon ondergoed, gooide een T-shirt over haar bh heen en bleef even in de doucheruimte staan. Ze leunde met haar hoofd tegen de witbetegelde muur en slaakte een korte zucht. 'Zeg, jij daar,' knikte ze naar de jongen, 'het interesseert me niets wat je van ons vindt of wat je vindt dat wij van jóu vinden moeten. Maar als de meiden douchen, heb ik liever dat de jongens oprotten.' Zo, dat was eruit.

Wendy schrok op van de reactie van de jongen tegenover haar gaf. Die was snel op zijn tenen getrapt zeg. Het vreemde was nog wel dat hij wist dat zij inderdaad vroeger, even grof gezegd, een hoer was geweest. Alleen was ze een anderen dan hij dacht. Wendy wilde ingaan op de jongen en hem een drie keer grotere bek terug geven, maar heel onverwachts maakte het laatste meisje dat binnen was komen lopen haar mond open. Ze had een stem die Wendy niet zo snel bij haar had verwacht, maar toch heel logisch klonk bij het plaatje van haar uiterlijk. Toen ze klaar was met praten drong pas een paar seconden later bij Wendy door wat ze gezegd had. Eerlijk gezegd vond Wendy het een geweldige actie. Het meisje zei precies wat iedereen hier waarschijnlijk wel dacht, maar niet zei.
‘En trouwens, ja ik ben een lichtekooi geweest, als je tenminste weet wat dat betekend met jou intelligentie. En ja ik strijk alle mannen over een kam. Of beter gezegd over een mes. En denk nou asjeblieft niet dat je beter bent dan al die mannen. Een pooier blijft een pooier. Te lang ben ik vernederd en verlaten door de mannen om mij heen om zo maar het strijdbijltje neer te leggen.’ Zei ze nog kattiger dan de keer daar voor. Jake had het echt verpest bij haar nog een aardig woord uit haar mond te horen. En sowieso, pooiers en drugsdealers waren in heel haar leven haar grootste slachtoffers geweest. ‘En trouwens, ik zit hier vanwege mijn mannenhaat.’ Snauwde ze nog eens tegen Jake. Ze hoopte maar dat ze weer werd gesteund door iemand om haar heen.

'Goh snoepje, dan hebben we dat weer gemeen.' Zei Jake tegen Wendy. Oh, nu stonden die meiden sterk he. Zo met z'n allen tegen één.
'Ik zit hier nog 45 jaar vast vanwege het feit dat ik andere pooiers omlegde. Maar ook klanten. Mannen die mijn meisjes als grof vuil behandelde belandde er uiteindelijk zelf tussen. In stukjes gesneden in een vuilniszak! Ik zou maar eens twee keer nadenken met je koppie voordat je iemand probeert te beledigen.' Jake keek het meisje over zijn schouder aan.
'Ik raak niet opgewonden van jullie lichamen. Het boeit me niet of je, je kleren aan hebt of niet. Like I care.' Jake draaide zich ditmaal om. Zijn armen over elkaar gevouwen.
'En sorry, je moet maar de directeur aankijken bij de fout dat de douches niet verdeeld zijn. Als ik zin heb om te douche, met of zonder meiden erbij, dan doe ik dat!' Sneerde Jake tegen het stille meisje die eindelijke haar bek had open getrokken. Hij keek de meiden nu met een grijns aan.
'Of worden de kleine meisjes nu opeens verlegen?' De aardige Jake was verdwenen en een irritante man was tevoorschijn gekomen.
'Ik ben geen verkeerde vent. Ja, ik heb zo mijn fouten gemaakt, maar nog nooit heb ik een vrouw verkeerd behandeld! De meiden die ik in dienst had wilde het zelf. Ik heb niemand gedwongen! Niet alle mannen zijn zo slecht!' Ging hij furieus door. 'Nog nooit heb ik een vrouw met een verkeerde hand behandeld!' Hij begon haast te schreeuwen. Hij had in ieder geval zijn stem verheven.
'Ik veracht die smeerlappen die dat wel doen! Ik veracht ze. Het liefst vermoord ik ze allemaal. Elke hufter die het ook maar waagt een vrouw zo verkeerd te behandelen. Alsof het een lust object is!' Jake haalde diep adem om zichzelf te beheersen. Hij sloot zijn ogen en ademde weer langzaam.
'Sorry, ik had niet zo moeten uitvallen.' Mompelde hij uiteindelijk. Nu zijn haar was uitgespoeld draaide hij de kraan dicht. Aangezien alle meiden toch al klaar waren met douche. 'Als je nog een warme douche wilt. Ik zou zeggen gaat u gang. Deze is lauw geworden. Niet heetwarm, maar warm genoeg.' Jake begon zich eerst af te drogen om vervolgens de handdoek om zijn middel heen te slaan. Wat een preutse wijven waren dat zeg.

Wendy was even stil geworden van wat Jake allemaal wel niet uitschreeuwde. Het was wel zeker dat ze hem tot ontploffen had gekregen, maar dat dit er allemaal uit zou komen dat had ze niet verwacht. Ze dacht dat ze kritiek zou krijgen op hoe ze was en hoe veel beter hij was, zoals de manier was hoe mannen meestal ruzie maakte, maar in plaats van dat kwam heel zijn hele levensverhaal open en bloot op tafel te liggen. Wendy wilde iets terug schreeuwen, maar wist niet wat. Ze had blijkbaar Jake heel verkeerd ingeschat, maar ze kon zichzelf nu toch niet gewonnen geven? Ze had zichzelf nog nooit gewonnen gegeven tegenover een man. Dat betekende namelijk dat zei het beter wisten en dan werd hun ego enkel groter en had ze nog steeds niet haar doel bereikt. Toch besefte ze dat vandaag die dag was aangebroken dat ze het moest doen. Ze had niks negatiefs meer te zeggen tegen Jake, ze kon hem enkel de hemel in prijzen in wat hij had gedaan. Dat zou ze al helemaal niet doen, maar de boosheid en agressie liet ze wel zakken.
Wendy zag dat Jake klaar was met douchen en dat bevestigde hij door te zeggen dat anderen zijn douche mochten. Hij was warm, als ze Jake moest geloven. Dat was dus de enige warme douche hier, waar iedereen altijd over sprak, dan wist ze dat ook. Snel wende ze die gedachte af. Daar ging het nu niet over. Ze keek naar Jake. Wat moest ze nou doen? ‘Stop!’ riep ze opeens.
keek verbaasd op. Kwam dat nou uit haar mond? Dat wilde ze helemaal niet zeggen. Maar ze besefte wel dat ze nu de aandacht had van Jake en ze er wel iets achter moest zeggen. Ze gebruikte dat dan ook maar.
‘Ik heb je misschien verkeerd ingeschat. Ik dacht dat je een doorsnee kerel was met een veel te groot ego. Zoals je nu wel hebt gemerkt haat ik die manen nog erger dan de pest. Er zijn gewoon mannen die nog steeds in de middeleeuwen leven en vrouwen nog steeds als minderwaardig zien. Dat is namelijk het merendeel van de mannen.’ Dat sprak Wendy dan ook met walgen uit en ze deed haar hoofd weer even door de straal heen om moed te verzamelen. Toen sprak ze weer verder.
‘Ik ga er vanuit dat alle mannen zo zijn, er zijn er te veel en grote kans dat jij er ook zo een was. Maar ik hoorde net van jou dat we blijkbaar voor het zelfde in ons leven hebben gestreden, goede behandeling van vrouwen door mannen. Ik wil hierbij dan ook mijn excuses aanbieden.’ Wendy keek naar de grond. Ze had nooit gedacht dat ze dit ooit tegen een man zou zeggen, en dat was nu dus wel gebeurd. Ze hoopte dat Jake het zou aanvaarden en niet zou doorvragen. Ze had zelf namelijk niet verteld hoe zij streed, en ze had daar ook geen behoefte naar.