het avondeten

Marilyn keek nog steeds naar de twee jongens en het viel haar op dat Leroy in gedachten verzonken was. 'Waar dacht hij aan?,' dacht Marilyn, ze vroeg het maar niet. Dat vond ze zelf raar; vragen wat iemand denkt. 'Ja, Sky hoelang moet jij nog zitten?,' zei Marilyn op een zo niet mogelijk nieuwsgierige toon, ookal was ze dat wel. Marilyn was blij dat ze maar 6 jaar hoefde te zitten, als die bewaker maar niet loog. Ze hoopte dat ze het bij de rechtzaak niet goed gehoord had. Dan was ze over 6 jaar vrij. Dan kon ze weer gaan en staan waar ze wilde. En dan kon ze misschien nog met Leroy en Sky omgaan...

Sky telde. Hij moest nog meer dan het dubbele van Leroy en Marilyn. Het kwam misschien ook omdat hij wat ernstigere dingen had gedaan. Toch vond hij dat zijn straf oneerlijk bleef. Het was toch niet zijn schuld dat hij zichzelf niet kon beheersen? Sky besefte dat hij nog geen antwoord had gegeven op de vraag van Marilyn en Leroy. ‘ik zit hier vijftien jaar,’ zei hij schamend terwijl hij zijn blik op de tafel richtte. Waarom moest hij langer dan hun twee? Zei deden het bewust, terwijl hij zelf het buiten bewustheid had gedaan. Zijn straf was dan wel verminderd van twintig naar vijftien jaar daar door, maar hij zal nog steeds pas vrij zijn als hij 32 was. Als hij daar aan dacht besefte pas wat vijftien jaar was. Het was zo veel, en dat had hij zichzelf nooit beseft. Hij wilde het liefste het aantal dagen, weken, maanden en zelfs uren uitrekenen maar hij was bang dat hij dan zou schrikken van de tijd.
‘Sky Elisson!’ Bulderde een bewaker, en Sky keek verward om. ‘Je tijd is om, je moet terug naar je cel,’ vervolgde de bewaker zijn zin. Sky vond het wel best en stond op. ‘Marilyn, 017 is ook mijn cel, dus ik zie je snel weer. Leroy, jou zie ik ook wel,’ zei hij en hij hield zijn had op als afscheid en liep naar de bewaker die zijn boeien om deed en hem de zaal uit richting zijn cel begleidde.

[toptic uit]

'Doeidoei,' zei Marilyn tegen Sky die gedwongen werd naar zijn cel te gaan. Het drong nu pas tot haar door dat Sky heel erg lang moest zitten, ook voor zijn misdaad. Die hij Marilyn al had verteld. Kort daarna kwam er nog een bewaker binnen die schreeuwde: 'Marilyn Mocca, hierkomen,'. Marilyn haar naam galmde nog een paar keer door de kantine en ze zei tegen Leroy: 'Doeidoei, ik zie je nog wel een keer,'. Marilyn liep rustig naar de bewaker die haar ruw haar handboeien om deed. Toen verdwenen zij en de bewaker door de kantinedeur.

'Doei!,' riep Leroy naar Marilyn en Sky die meegesleept werden door een bewaker. Hij zelf werd even later ook geroepen. Verveeld gaf hij zijn bord af en hij liep mee met de bewaker die hem had geroepen.