Koude douche.

Marilyn werd door een mannelijke bewaker naar de douches begeleid. Marilyn keek hem strak aan, ze had een panterprint bikini aan en een handdoek in haar handen. 'Als die vent maar niet blijft staan' dacht Marilyn terwijl ze naar een van de achterste douches toeliep. Ze slikte even kort, en liep een van de achterste douches in. Ze hoorde de voetstappen van de bewaker steeds zachter worden en voorzichtig keek ze door de douchekamer heen. De bewaker was gelukkig zo beleefd om buiten de douches te wachten. Tevreden zette Marilyn de douche aan. Het water was lauw en werd snel ijzig koud. Marilyn slikte en keek om zich heen, ze vond het niet fijn om in een bikini te douchen dus deed ze haar topje uit. Er was toch niemand. Ze legde haar bikini topje op haar handdoek en ze begon onder de ijskoude douche te douchen. Ze hield haar zwembroek/string voor het geval aan. Ze waste met haar handen haar bruine haar en hoopte dat ze niet lang meer onder de ijskoude douche hoefde te staan...

Door een bewaker werd Leroy naar de douches begeleid. Hij hoorde de douche al aan staan, er was dus al iemand. Het kon hem niet schelen, waarschijnlijk kende hij diegene toch niet. Met een handdoek over zijn armen liep hij naar de douches die achteraan stonden. Automatisch gingen zijn ogen richting de douche waar al iemand stond. Het was Marilyn! Het meisje dat hij bij het eten al had ontmoet. Het meisje dat hij door haar mooie bruine haar best zag zitten.
Ze had geen topje aan. Hij probeerde er niet naar te kijken, straks dacht ze nog dat hij een viespeuk was! Dat wilde hij liever niet hebben. Hij was van plan om gewoon te gaan douchen zoals hij thuis altijd deed, maar nu Marilyn hier was besloot Leroy dat hij toch zijn boxer maar aan hield. Hij draaide de douche open. Meteen sprong hij een heel stuk naar achter, door de kou van de straal.

Marilyn hoorde iemand binnen komen, instinctief deed ze haar armen over elkaar zodat die gene haar niet halfnaakt hoefde te zien. Marilyn keek voorzichtig om en zag dat het Leroy was! Ze schrok zich rot en zei: 'Je had wel even hallo kunnen zeggen, of zo,'. Daarna glimlachtte ze kort. Haar ogen gleden weer even naar de deur, waar de bewaker nog stond. Toen de bewaker zag dat Marilyn keek, liep hij snel weer weg. 'Ik schrok me dood, joh!,' zei Marilyn kort daarna tegen Leroy. Zij spieren vielen Marilyn op die probeerde niet naar zijn spieren te kijken. Marilyn was wel wat gewend door de gevangenis in de VS, maar daar hadden alleen maar vieze mannen en wat oude vrouwen gezeten, die kende ze allemaal niet. Maar Leroy kende ze wel en hij had een goede eerste indruk op Marilyn gemaakt. 'Koude douches, hé,' zei Marilyn om de stilte te verbreken tegen Leroy...

'Sorry,' zei Leroy, toen ze zei dat hij haar had moeten begroeten. Ze had haar armen over elkaar. Opnieuw viel het hem op hoe knap ze eigenlijk was. Hij huiverde, de douches waren ook zo koud. Alsof ze zijn gedachte kon raden vroeg ze: 'Koude douches, hé' Hij lachte naar haar. 'Ja inderdaad, kunnen ze geen warme douches betalen of zo hier.' Hij speelde alleen maar vrolijk. Eigenlijk dacht hij alleen maar aan thuis. De mooie douche, en als hij zin had kon hij in het grote bad gaan liggen. Voor iemand uit een rijk gezin, zoals hij, was het niet om uit te houden hier. Hij was luxe gewend, en hier kon hij dat absoluut niet krijgen. De douches waren koud, het eten was vies, en het bed was keihard.

Marilyn keek naar Leroy en zag dat hij alleen maar vrolijk deed, want hij deed een beetje overvrolijk voor iemand in de gevangenis. Marilyn liep voorzichtig naar hem toe en fluisterde in zijn oor: 'Als je niet vrolijk bent hoef je ook niet vrolijk te doen hoor,'. Ze hield haar armen wel over elkaar, ze hoefde niet weer als hoer of slet bekend te staan. Voorzichtig liep Marilyn weer terug naar de douche waar zij in had gestaan. Ze liet een klein glimlachje aan Leroy zien en ze draaide zich naar de muur, om verder te kunnen gaan met haar bruine haar wassen...

Hij vond haar echt lief. Ze zag ook meteen dat hij maar deed alsof. Hij wilde haar graag vertellen wat hem dwars zat. Graag zou hij zijn hart bij haar willen luchten, maar hij deed het toch maar niet. Daar was het nog te vroeg voor. Eerst moest hij haar beter leren kennen, dan zou hij wel weer verder zien. Marilyn waste haar haar, hij deed dat niet dit keer. Hij had het kort geleden nog gewassen en het was nog helemaal niet vet. Hij was trouwens ook helemaal niet zo ijdel, dus het kon het ook niet zo heel veel schelen. Ondertussen was hij alweer gewend geraakt aan het koude water. 'Hoe lang moet jij hier blijven?' vroeg hij maar, want hij kon niet goed tegen de stilte die er was.

'Uh zo'n dertig jaar, eigenlijk 12 maar omdat ik al eens in de gevangenis voor het zelfde ben geweest moest ik langer. Ze denken dat ze het me afleren, maar altijd zal ik weer terug vallen naar het dealen,' zei Marilyn tegen Leroy. Voorzichtig pakte ze haar bovenstukje en deed ze die weer om, dat was wat makkelijker praten. Marilyn pakte haar handdoek op en liep snel naar de douche naasy Leroy zijn douche. 'En jij?,' vroeg Marilyn terwijl ze de andere douche had aangezet, en eronder was gaan staan.

'5 jaar, ik weet het, niet zo lang vergeleken met jou, maar ik heb nog niet eerder in de gevangenis gezeten, en ze hebben alleen de bankoverval kunnen bewijzen,' antwoordde hij, 'Bovendien heb ik rijke ouders en dus de beste advocaat. Hij kwam met allerlei goede argumenten en zo.' Ze was naast hem komen staan. Gezellig, kon hij goed praten en naar haar kijken. Dat laatste probeerde hij mee op te passen, hij wilde niet dat zij hem zag als een vieze oude gluurder.

'Dat is kort...,' zei Marilyn terwijl ze eigenlijk hoopte dat ze haar gevangenistijd kon uitzitten samen met Leroy. Haar eerste echte vriend in de gevangenis. Waarschijnlijk zag hij haar niet zo. 'Nog nooit een vrouw gezien, of zo?,' zei Marilyn met een grijns toen het haar opviel dat hij naar haar zat te kijken. 'Niet dat ik het erg vind hoor,' zei Marilyn daarna. Ze vond het juist leuk dat hij naar haar keek. Hij was tenminste niet als die andere jongens en mannen in een gevangenis van de VS.

(laatste stukje weet ik niet helemaal zeker)

'Jawel hoor,' zei Leroy, en hij begon weer te blozen. Ineens viel het hem op hoe snel dat eigenlijk was. Hij moest er eens mee uitkijken, elke keer weer zo`n rooie kop. Hij zag wel dat ze het jammer vond dat hij maar zo kort zat. Ze kende elkaar eigenlijk pas net, maar er was al een beetje een klik ontstaan. Hij had ook wel langer bij haar willen zitten. Natuurlijk betekende dat niet dat hij langer in de gevangenis wilde zitten, hij wilde gewoon bij haar zijn. Dat kon alleen niet, want hij kwam op zijn 22e al vrij, en zij moest nog zitten tot ze 46 was. Hij had weleens gehoord van verlof, misschien kon zij ook wel wat eerder vrijkomen. Zolang ze zich goed zou gedragen. 'Misschien kan je wel verlof of zo krijg,' zei Leroy, 'Dat betekent toch dat je eerder naar huis mag omdat je je goed gedragen heb?' Hij hoopte dat het echt kon, als zij eerder vrij zou komen zouden ze misschien ook nog tijd na de gevangenis samen kunnen doorbrengen.

Marilyn keek even naar Leroy toen hij het over verlof had. 'Echt? Ik weet het niet, nooit van gehoord,' zei Marilyn, als ze samen met iemand uit de gevangenis zou mogen, zou ze dat helemaal te gek vinden. 'En trouwens ben ik eens in de VS uit een gevangenis ontsnapt, met behulp van een bewaker... Toen vluchtte ik weer naar Nederland met het geld dat ik had verdiend in nachtclubs, toen hadden ze me hier opgepakt. Misschien lukt dat weer,' zei Marilyn meer tegen zichzelf dan tegen Leroy. Marilyn pakte toen Leroy zijn hand en vroeg: 'Weet je zeker dat ik verlof kan krijgen?,'. Marilyn keek hem nieuwsgierig aan en wilde dat hij 'ja' zei, maar het ook zeker wist.

'Sorry, ik weet het echt niet,' Leroy had haar graag een plezier willen doen, maar hij wilde zeker niet tegen haar liegen. 'Ik heb er weleens iets over gehoord, dat je vervroegd weg mag of zo, maar ik denk dat je meer kans heb om weg te komen als je ontsnapt.' Had ze in een nachtclub gewerkt? Eigenlijk kon het hem niet zo veel schelen. Moet zij weten. Wel een beetje stom eigenlijk om hier dan niet beter uit te kijken, maar dat zei hij maar niet. Straks werd ze nog boos op hem! Hij vond het best fijn dat ze zijn hand pakte. Dat deed Anne ook altijd. Nu niet aan Anne denken, zij was de grootste reden dat hij hier zat. Natuurlijk hadden veel van Leroy`s vrienden ook een grote rol gespeeld, maar op Anne was hij verliefd geweest. Hij was veel te bang dat ze het zou uitmaken als hij niet mee zou doen. Stom natuurlijk, Anne was gewoon een stom wijf dat hem gebruikt had. Hij dacht dat jongens dat soort dingen deden, maar meisjes dus ook. Pas toen hij merkte dat ze hem in de steek liet, dat ze hem zomaar liet oppakken terwijl ze zelf ervandoor ging, toen pas had hij door wat voor een bitch het was. Nu niet aan denken, hij was nu voor altijd van haar af. Hij wilde haar nooit meer zien. Er waren vast ook veel leukere meisjes als zij, dat moest wel.

Marilyn keek even naar beneden en liet Leroy zijn hand los. Daarna keek ze hem recht in zijn ogen aan. 'Ik denk niet dat ik weer kan ontsnappen, ik moest er dingen voor doen om die bewaker me te laten helpen. Dat wil ik nooit meer doen,' zei Marilyn zachtjes. Marilyn wilde eigenlijk niet meer onder de koude douche staan, maar ze wilde ook niet alleen zijn. En ze vond het gezellig bij Leroy... 'En als ik ontsnap moet ik naar een ander land gaan, maar ik ga pas ontsnappen als mijn vrienden ook de gevangenis uit zijn. Dus jij en Sky,' zei Marilyn. Ze wist eigenlijk wel dat zij nog niet echt vrienden was met Sky en Leroy, maar het voelde fijn om ze zo te noemen...

Leroy vond het jammer dat ze zijn hand los liet. Hij zei er natuurlijk niets van, dat zou raar zijn. Hij wilde natuurlijk niet raar overkomen. Hij dacht na bij wat ze zei. Hij vroeg zich af wat ze moest doen, maar dat wilde hij haar natuurlijk niet vragen. Als ze het wilde vertellen deed ze dat vanzelf wel. Wat dat andere land betreft, daar had ze natuurlijk gelijk in. Hoe moest hij haar ooit vinden in een heel ander land? Dan zou hij haar nooit meer zien. Niet dat hij zich er niet overheen zou kunnen zetten, maar het zou wel goed balen zijn als hij op zoek zou moeten naar een andere vriendin hier. Hij had natuurlijk Sky, maar die kende hij ook amper. Hij vond het fijn dat ze hem een vriend noemde. Natuurlijk waren ze dat nog niet echt, maar het was toch een fijn gevoel dat zij hem al zo noemde. 'Ik wil ook niet dat je nu al ontsnapt,' zei Leroy 'Dan zou ik je missen. Ik kan moeilijk deze hele tijd hier alleen doorbrengen.'

Marilyn had het rare gevoel dat Leroy wilde weten wat ze moest doen om te ontsnappen. Ze hield haar mond er maar over, anders dacht hij nog dat ze een slet of een hoer zou zijn. Ookal was ze dat wel geweest. 'Ik zou jou ook missen, jij bent mijn eerste vriend in deze gevangenis,' zei Marilyn zacht tegen hem. 'Ken jij al veel mensen in deze gevangenis?,' vroeg Marilyn nieuwsgierig aan hem. Marilyn wist dat Leroy al langer in deze gevangenis zou zitten als zij en ze verwachtte dat hij al wat mensen kende. De douche was nog steeds ijskoud en maar Marilyn wilde niet het gesprek tussen haar en Leroy beïndigen, dus bleef ze er maar onder staan.

'Nee, ik ken alleen jou en Sky. Ik ben hier maar iets langer als jij,' beantwoordde Leroy haar vraag. Hij vond het fijn dat ze hem haar eerste vriend noemde, maar eigenlijk wilde hij meer zijn als haar vriend. Hij liet het maar zo. Ze hadden nog alle tijd om verkering te krijgen. Gewoon vriendschap vond hij ook al geweldig om te hebben. Leroy had best door dat Marilyn eigenlijk weg wilde uit de koude douche, maar hij vond het fijn dat ze toch bleef. Om hier in zijn eentje te blijven staan vond hij ook niet alles. Hij huiverde weer. De douche bleef koud. 'Waar kom jij eigenlijk vandaan? Ik bedoel uit welk land. Of kom je gewoon uit Nederland?' Leroy dacht dat ze gewoon uit Nederland kwam, want ze had geen raar accent of zoiets, maar hij wilde gewoon graag even iets zeggen.

'Nederland, ik heb in Amerika gewoond. Zoals ik al had verteld, was dat maar kort. 2 jaar om precies te zijn,' zei Marilyn tegen Leroy. 'Ik neem aan, dat jij ook gewoon uit Nederland komt,' zei ze kort daarna tegen hem. Marilyn keek even naar Leroy zijn lichaam, en zijn spieren en kont vielen haar het meeste op. 'Lekker kontje heb jij zeg,' zei Marilyn met een grijns. Met dat soort dingen was ze altijd spontaan, dat was vroeger zo en dat was nog steeds zo.

'Ja, ik ben ook gewoon Nederlands. Ik kom uit een klein dorpje met allemaal rijke mensen, om precies te zijn,' lachte hij, 'iedereen was er netjes en beleefd, alleen er was een kleine straat met allemaal ''schorem'', zo noemde me vader ze tenminste, daar ging ik het meeste mee om.' Dat was de enige straat in heel het dorp waar ze niet in elke achtertuin een zwembad met sauna hadden. Allemaal rijke lui woonde in Leroy`s dorpje. Ineens nam Marilyn hem van top tot teen op, en ze maakte een opmerking over zijn kont. Leroy begon natuurlijk gelijk weer te blozen. Waarom moest ze nou weer zo`n opmerking maken? Niet dat hij het als een belediging zag, eerder als een compliment, maar hij werd altijd van zijn stuk gebracht door dat soort opmerkingen.

'Dus jij bent een ruikelui jongetje!,' riep Marilyn met een grijns. Ze had nooit gedacht dat er rijkelui in de gevangenis zat, om een misdaad. Een moord, dat dan weer wel. 'Wat is jouw misdaad dan?,' vroeg Marilyn nieuwsgierig. Ze zette de douche uit en leunde tegen de koude muur. Nieuwsgierig bleef ze Leroy aankijken. 'Waarom ben je zo rood?,' vroeg Marilyn toen het haar opviel dat Leroy een rood hoofd gekregen had.

Leroy grinnikte: 'Ja eigenlijk wel, ik ben alleen voor geen ene meter opgevoed, dus vandaar.' Dat was gelogen, hij had misschien wel de beste opvoeding gehad van alle kinderen uit heel zijn buurt. Hij was alleen een beetje de fout ingegaan. 'gewapende bankoverval, diefstal, drugs dealen, dat had ik toch al gezegd?' Leroy wist het niet zeker, maar hij dacht dat het al de 2e keer was dat hij vertelde over zijn misdaden. 'Ik heb misschien wel geld zat, maar ik deed het niet vanwege het geld. Ik ging altijd met de jongens om van het arme straatje. Er was ook altijd een meisje bij. Ik deed met ze mee. Ze waren veel aardiger als die rijke kinderen. Bij die rijke ging het allemaal alleen om geld. Bij hun niet. Bij hun draaide alles alleen maar om de lol.' Toen vroeg ze waarom hij een rooie kop had gekregen. Hij haalde zijn schouders op. 'Krijg ik altijd, van alles wat je maar zegt,' zei hij naar waarheid. Ook hij zette zijn douche uit en hij ging naast haar staan.

'Ik dacht al, maar banken overvallen is toch geen lol? Drugs dealen trouwens ook niet, en stelen al helemaal niet,' zei Marilyn eerlijk tegen hem. Ze vond het raar, misdaden plegen voor de lol. Zij deed het tenminste voor een doel. 'Alles wat ik maar zeg, of wat iedereen zegt?,' vroeg Marilyn daarna met een grijns aan hem. 'Word je ook rood als ik zeg dat je lekker bent?,' zei Marilyn die in een slappelach bui was gevallen. Ze ging wat dichter naast Leroy staan en fluisterde in zijn oor: 'En als ik dat meen,'. Ze grijnsde en bleef zo dicht bij hem staan.

'Ik vind dat eigenlijk ook niet echt een lol. Maar ik heb maar een bank overvallen he? Ik weet het, ik ben een beetje stom, maar ik deed gewoon mee met de rest. Ik was bang mijn vrienden kwijt te raken.' Hij sprak 100% de waarheid. Leroy was niet echt gedwongen, maar wel opgejut. Daarom vond hij dat het niet helemaal zijn eigen schuld was. 'En mijn vriendin, achteraf was het een bitch, maar ik was verliefd op haar. Als ze het uit had gemaakt was ik gek geworden. Dus daarom deed ik mee.' Ze begon weer over zijn rooie kop, die ondertussen alweer weggetrokken was. Ze kwam dichterbij hem staan, hij kon haar bijna voelen. 'Zeg het dan,' antwoordde Leroy, 'Dan merk je het vanzelf' Hij wist best dat hij dan rood zou worden, maar dat kon hem niks schelen. Hij voelde zich volkomen op zijn gemak.

Marilyn keek nieuwsgierig naar Leroy die wat vertelde over zijn vrienden en vriendin. 'Je bent niet stom, je weet niet wat ik allemaal gedaan heb,' zei Marilyn zacht tegen Leroy. Toen zei Leroy weer iets over 'het rode hoofd gebeuren'. Marilyn deed moeite om Leroy niet aan te raken en ze zei in zijn oor: 'Leroy, jij bent lekker en aardig'. Ze keek naar Leroy om te zien of hij rood werd. Marilyn lachte, ookal meende ze wel wat ze. Ze stopte met lachen en keek Leroy aan en ze gaf hem een kus op zijn wang. En wenste meteen dat ze dat niet gedaan had...

'Ik ben wel stom,' zei Leroy zacht. 'Wie pleegt nou weer allemaal misdaden waar je geld voor krijgt terwijl je zelf zwemt in het geld? En dat vanwege een paar criminele vrienden.' Leroy had echt spijt van zijn stomheid, maar hij kon het helaas niet meer terugdraaien. Het enige wat hij kon doen was zijn straf uitzitten en dan nooit meer de fout ingaan. Zoals hij al verwacht had zei Marilyn: 'Leroy, jij bent lekker en aardig' Het viel hem nog mee, zo rood werd hij nou ook weer niet. Kwam waarschijnlijk omdat hij zich er al op voorbereid had. Ineens gaf ze hem een kus op zijn wang. Die had hij absoluut niet zien aan komen, waardoor hij weer begon te blozen. Bedoelde ze hier nou iets mee? Of toch niet? Hij hoopte wel, maar hij dacht van niet. Ze leek namelijk erg van zichzelf te balen. Hij voelde zich een beetje ongemakkelijk. Hij had echt geen idee wat hij tegen haar kon zeggen.

'Nee, zeg zoiets niet van jezelf,' zei Marilyn nog een keer tegen Leroy. 'Ik heb ook domme dingen gedaan. Dat doet iedereen, zeg dus niet dat je stom bent. En het is nu toch al gebeurt,' vervolgde Marilyn. Marilyn deed net alsof ze hem geen kusje op zijn wang had gegeven en ze pakte haar handdoek. 'Leer van je fouten,' zei Marilyn nog toen ze de handdoek om haar heen sloeg en weg liep. Ze vond het behoorlijk laf van hem, om niet van zijn fouten te leren en als een dombo zitten te zeuren dat je stom bent. Een bewaker deed haar handboeien om en bracht haar naar haar cel.