Verdriet en spijt

Kira keek hem aan en glimlachtte zwakjes. Ze veegde de andere tranen snel weg en zuchtte even. Ze kustte hem terug en luisterde dan naar de woorden. "Laat hem" zei ze zacht. "Anders zoekt hij wraak op mij en hij doet nu nog niets, als hij wat doet doe dan wat" zei ze en keek hem aan. Ze kustte hem kort maar trok haar dan terug en keek naar de grond. Ze zweeg als een graf, ze was sprakeloos nu.

Hij liet zijn blik over de grond glijden,hoe kon hij die gast nu laten na wat hij gedaan had. "Daar geef ik hem zelfs de kans niet toe"zei hij tegen haar en streek even over haar wang. Toen ze zich terug trok zuchte hij even en sloeg zijn armen beschermend om haar heen. "Rustig maar,de kans dat ik hem zie is 1 op de 100"zei hij zachtjes tegen haar en legde zijn hoofd tegen het hare aan. Hij zou die Nero wel even laten gaan,zo was ze tenminste blij.

Kira keek op en knikte zachtjes. Ze zuchtte even en stond weer op. Ze trok hem recht en keek hem aan met haar blauwe ogen. "Nu gaan we wat leuks doen, goed?" vroeg ze zacht en glimlachtte zwakjes. Ze gaf een korte kus op zijn lippen en keek even rond. Ze keek weer naar Damien en wachtte op antwoord. Ze wilde liever iets leuks doen dan over het verleden praten.

Toen ze zei dat ze iets leuk gingen doen keek hij haar even grijnzend aan en legde zijn arm om haar heen. "Wat wil je dan we niet gaan doen?"vroeg hij aan haar en wachte even op een reactie van haar. Wat zou ze willen gaan doen,geen flauw benul had hij daarvan. Hij drukte een kus op haar voorhoofd,aangezien ze iets kleiner was dan hem kon hij daar makkelijker bij.

Kira keek hem aan en glimlachtte iets. "Nouu we hadden het er eerder over" zei ze met een flauwe glimlach en grinnikte. Ze wilde het maar wilde hij dat ook? Ze keek even rondom haar en bespeurde de omgeving eventjes. Ze richtte haar blik weer op hem en voelde de kus. Ze glimlachtte en ging tegen hem aanstaan. Ze legde haar hoofd even tegen hem en keek hem afwachtend aan.

Damien pikte haar woorden op en keek haar even aan. Hij legde zijn arm weer om haar heen toen ze tegen hem aan stond. "Je bedoelt ...?"zei hij tegen haar en fronste dan ook even. Tuurlijk wou hij,niets lievers zelf. Hij streek even met zijn ingewikkelde hand over zijn kin en wachte dan ook af,wat zou ze gaan zeggen. Waarschijnlijk het gene wat hij in zijn hoofd had,zo was het altijd geweest bij hem. Hij dacht het en zij zei het.

Kira keek hem aan en hoorde de vraag. "Ja" zei ze zacht en glimlachtte. Ze gaf ee lange kus op zijn lippen en stond nog dichter bij hem. "Of wil je niet?" vroeg ze dan en keek hem aan. Ze wist niet wat hij dacht en wilde dus vroeg ze het maar. Ze keek nog eens rond en keek dan weer naar Damien. Ze glimlachtte en gaf nog een kleine kus op zijn lippen. Afwachtend op zijn atnwoord.

Hij grijnsde kort en dan volgde er een lange kus op zijn lippen. Hij keek haar een tijdje in haar ogen aan en juist toen hij wou gaan antwoorden kreeg hij een kleine kus op zijn lippen. "Ik wil wel"zei hij tegen haar en streek zachtjes met zijn hand over haar rug,zijn andere hand had hij nu tegen haar zij geplaatst,en daar streek hij dan ook zachtjes over. "ik zou gek zijn als ik niet zou willen"zei hij tegen haar en glimlachte even droog.

Kira glimlachtte en zoende hem nog een paar keer na elkaar. "Nou dan gaan we een plekje zoeken of weet je er al eentje?" vroeg ze en grinnikte even. Een kleine glinstering was in haar blauwe ogen te zien en ze keek hem aan. Ze gaf nog een kleine kus en pakte kort zijn hand vast. Ze keek nog even naar de grond en haar blik rustte even op het bandje. Ze glimlachtte iets en keek dan weer naar Damien.

"Een plekje,nope ik weet er nog geen"zei hij tegen haar. Hij streek zachtjes met zijn hand over haar hand,en dan begonnen ze maar met hun zoektocht. Even dacht hij terug aan vroeger,maar die gedachtde pushte hij al gauw buiten,hij keek haar een tijdje in haar ogen aan gedurende het wandelen,en ergens had hij het gevoel dat hij hier zometeen tegen iets ging knallen. Dat was dan natuurlijk ook het geval,hij keek opeens weer naar voren en knalde tegen een paal aan.

Kira grinnikte en keek om haar heen. Ze keek ook naar hem maar af en toe naar de grond. Opeens knalde Damien tegen een paal en stopte ze meteen. "Gaat het?" vroeg ze geschrokken en keek hem aan. Ze liet hem los en wreef zacht met haar hand over zijn gezicht. Hopelijk ging het met hem. Ze grinnikte heel eventjes en keek hem afwachtend aan op zijn antwoord.

Hij keek haar aan en trok even een onozele kop. "Het gaat wel,weer een bult er bij"zei hij droog tegen haar en gaf haar een kus op haar wang. Dan stelde hij zich weer helemaal recht en schudde hij even wild met zijn hoofd,dan keek hij weer voor zich en rekte zich even uit. "Waar wil je eigenlijk heen?"vroeg hij dan ook aan haar.

Kira grinnikte en wreef zacht over zijn voorhoofd. Ze kustte hem en grinnikte. "Beter?" vroeg ze met een flauwe glimlach en keek hem aan. Ze keek even rond en dacht kort na maar al snel keek ze naar hem. "Nouu ergens waar niemand ons kan storen" zei ze met een grijnsje en keek hem rustig aan. Ze stak haar handen in haar zakken en keek hem afwachtend aan.

Het gewrijf over zijn hoofd deed hem goed. "Veel beter"zei hij tegen haar en grijnsde hij even. Een plek waar niemand hen kon storen,waar was dat. De werkplaats of ergens in een van de opberg ruimtes die je kon bereiken vanaf hier. Maar er waren hier zoveel plekken waar je het kon doen,ze moesten aleen de juiste vinden.

Kira keek hem aan en grinnikte even. "Nou sportzaal, douches of werkplaats. Kies jij maar" zei ze kalm en keek hem aan. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Ze pakte zijn hand vast en gaf een keine kus. Al snel zaten haar handen weer in haar zakken en keek ze hem aan terwijl ze wachtte op antwoord. Ze gaapte eventjes en keek hem nog steeds rustig aan.

"Veel maakt het voor mij niet uit,ik ga waar jij naar toe wilt gaan"zei hij tegen haar en grijnsde even droog. Hij streek zachtjes over haar wang en gaf haar dan nog een kus op haar lippen. Kira was hem dierbaar,veel dierbaarder dan hij zelf dacht. Ze waren gewoon gelukkig samen hoe dierbaar ze ook waren voor elkander,niemand zou hun geluk kunnen afnemen.

Kira keek hem aan en zoende even met hem me. "Kies maar hoor" zei ze dan weer en grinnikte iets. Haar maakte de plaats nooit uit, als ze maar bij hem was. Dat was veel belangrijker voor haar. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Ze wachtte rustig op antwoord terwijl ze naar hem keek. Ze hield veel van hem en als iemand hem wat zou doen dan zou ze hem zeker beschermen.

"Het dichtsbijzijnde"zei hij dan maar tegen haar en gaf haar nog een zachte kus op haar lippen. Er kwamen verschijdene grijze wolken tevoorschijn,het zou dus gaan regenen. "Maar we zullen wel snel naar die plek moeten"zei hij tegen haar en wees even naar de lucht. Veel zin om nat te worden had hij vandaag niet,dus ze moestel zeer snel zijn als ze niet zouden willen zijn.

Kira grijnsde eventjes. "Werkplaats dus" zei ze kalm en trok hem mee. Ze keek grijnzend achterom en gaf nog snel een kus. "Volg me" zei ze grijnzend en liep opeens naar binnen. Ze rende meteen naar de gang en keek kort achterom. Ze grinnikte en liep meteen richting de werkplaats. Ze dacht even aan dingen maar negeerde het en rende door. Ze keek nog eens om te kijken of Damien wel volgde, vast wel dus liep ze door.