Samen met Damien

"Ik moet mijn vrouwelijke kant toch laten zien"zei hij dom tegen haar en gaf haar nog een kus op haar lippen. Hij beet even zachtjes op haar onderlip enstreek dan zachtjes over haar nek met zijn hand.Dan was er even een korte stilte tussen de twee. Echt een manier om die te verbreken vond hij niet meteen,maar er was er vast wel een,een tijd keek hij haar in haar ogen aan,de warmte in zijn lichaam werd met de seconde hoger.

Kira grinnikte bij de woorden en kustte hem rustig terug. Ze voelde hoe hij zacht beet en grinnikte weer. Ze zweeg verder en werd een beetje gek van die stilte tussen hun. Ze keek hem aan en zoende hem weer. Ze wreef over zijn rug en opeens trok ze zijn boxershort naar beneden. Ze grinnikte en keek hem ondeugend aan. "Oeps" zei ze zachtjes en gaf hem nog een kleine kus.

Even fronste hij toen zijn boxer werd naar beneden getrokken. Hij grijnsde even en legde zijn handen dan op haar slipje en trok die dan ook naar beneden. Hij keek haar even in haar ogen aan en gaf haar dan ook een kus op haar lippen.Hij streek zachtjes over haar wang. (en om de regeltjes niet te breken) En toen deden ze het.

Kira keek hem aan en schrok eventjes. Ze grinnikte en kustte hem rustig terug op zijn lippen. Ze deed het natuurlijk ook met hem. Na 'het' duwde ze hem iets van hem af en ging ze wat rechter zitten. Natuurlijk lag hij nog wat over haar. Ze steunde met haar handen naast haar op de tafel en glimlachtte waarna zre nog een kus gaf. Ze keek even rond en gelukkig was de bewaker niet te zien. Daarna keek ze weer naatr Damien.

Toen ze wat rechter ging zitten kwam hij automatisch ook mee,anders zou hij toch gaan vallen van de tafel. Hij keek haar even aan en drukte dan ook nog een kus op de lippen. Dan kwam hij weer recht en rekte zich even uit. "Wel,en nu?"vroeg hij dom aan haar en fronste eventjes. Was misschien een domme vraag,maar nu was het gewoon veels te stil tussen beiden.

Kira keek hem aan en kustte nog even terug. Ze keek hem aan en haalde droog haar schouders op. "Geen idee" zei ze en glimlachtte lichtjes. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Ze kustte nog eens keertje en ging wat meer vanvoor op de tafel zitten. Ze had niet echt een idee dat de bewaker elk moment misschien kon komen dus haar zo kon zien marja.

Damien keek haar aan en ging achter haar zitten. Hij sloeg zijn armen om haar heen en legde zijn hoofd op haar schouder. "Ik hou van je"zei hij zachtjes tegen haar. Zachtjes streek hij over haar buik,hij hield nog meer van haar dan eerst. Even porde hij haar zachtjes in haar zij,zelf had hij er ook geen flauw benul van dat de bewaker over enkele momenten kon komen.

Kira keek iets achterom en glimlachtte zachtjes. Ze legde haar tegen hem aan en keek voor haar uit. Ze keek kort naar zijn hand die over haar buik streek. Ze voelde dan de por en grinnikte. "Ik ook van jou" zei ze zachtjes en keek even rond. Ze had ook niet door dat de bewaker rondliep dus elk moment bij hun kon komen. Ze sloot eventjes haar ogen en bleef zo even liggen.

Damien keek haar even aan en sloot zijn ogen voor een tijdje. Er klonk wat verderop rumoer,even opende hij zijn ogen maar hij liet het dan maar voor wat het was. Zijn gedachten waren aleen maar bij haar en bij niemand anders. De bewaker kwam steeds dichter bij maar had hun nog niet opgemerkt,maar hij wist wel dat ze op het moment zo gepakt konden worden door de bewaker.

Kira had nog steeds haar ogen gesloten en bleef zo even liggen. Zij had het niet gehoord want ze was meer aan het dromen en denken. Ze keek even en keek kort naar Damien achter haar. Ze kneep zachtjes in zijn hand en glimlachtte lichtjes. Ze was zo hard aan het dromen en denken dat ze niet door had dat ze alleen haar bh aan had en dat de bewaker dichter en dichter kwam.

Damien voelde de zachte kneep in zijn hand. Hij keek even naar voor en dan zag hij de bewaker tevoorschijn komen. Meteen zette hij zich recht en sprong van de tafel af,en zette zich voor haar. Hij had al wel zijn boxer angetrokken dus. Hij gaf zijn shirt aan haar en keek naar de bewaker die verbaasd was gen zo te zien. "Als jullie dat werken noemen"zei hij bot tegen beide gevangene. Damien balde zijn vuisten en adelde even diep in.

Kira had niets door en opende opeens haar ogen. Ze zag de bewaker en schrok haar rot. Ze legde het shirt op haar schoot en beet op haar lip. Ze werd heel erg nerveus nu en keek even naar de rest van haar kleren die best ver lagen. Ze keek kort naar Damien en dan over zijn schouder naar de bewaker die niet erg blij leek. Kira zweeg en wist niets te zeggen of doen. Haar hart klopte in haar keel en ze hoopte maar dat ze er alleen uit zouden gezet worden maar dat was vast niet het geval.

De bewaker keek naar Damien en duwde hem hardhandig opzij waardoor de jongen tegen een tafel neer kwam en er een las post op zijn schouder viel. Hij legde zijn hand er meten op en spande zijn spieren meteen op. De bewaker keek naar het meisje en nam haar kin even vast. Hij snoof even en grijnsde dan droog naar haar. "Je vriendje hier zul je een paar dagen niet meer zien,en ik weet juist wat ik met jou moet doen"zei hij vals tegen haar en snoof even.

Kira schrok en wilde van de tafel springen maar de bewaker pakte haar kin vast. Ze slikte en keek hem aan. Ze sloeg opeens zijn hand weg en sprong naar voren. Het shirt viel op de grond en ze schrok. Ze pakte het snel en hield het voor haar. Ze beet op haar lip en keek even naar Damien. Ze keek dan snel weer naar de bewaker en zweeg nog steeds. Wat zou hij van plan zijn?!

Damien wou opstaan maar kon niet,hij had te veel last van zijn schouder. De bewaker keek haar even aan en nam haar dan aan haar arm vast en trok haar naar zich toe. "Dus je denkt weg te kunnen lopen van me"zei hij kwaad. Zijn greep om haar arm verstevigde met de seconden,dit deed hij natuurlijk om haar pijn te doen. Dan keek hij even naar Damien en grijnsde eventjes,hij drukte Kira een kus in haar nek,puur om Damien uit te dagen natuurlijk.

Kira keek naar Damien en werd heel rg bezorgd om zijn schouder. Ze schrok toen de bewaker haar arm greep en werd naar hem toegetrokken. Ze slikte en het shirt viel op de grond. Ze keek snel weg en trilde een beetje. Ze was altijd een agressief meisje maar op momenten als dit verdween dat. Ze voelde opeens de kus en verstijfde. Ze gaf toch een trap en trok haar los. Ze vloog achteruit tegen e tafel en knalde op de grond waar ze even bleef zitten.

Damien wist zichzelf recht te zetten. Hij keek kwaad naar de man en balde zijn vuisten,maar hij deed hem niets. In plaats daarvan liep hij naar Kira toe en knielde bij haar neer. Hij keek even rond en zocht haar of zijn broek. Meteen vond hij die en dan gaf hij die ook aan haar. "Gaat he..."hij kon zijn zin niet af maken of de bewaker trok hem bij zijn haren weg bij haar en tilde hem dan ook zo op. Hij duwde op de brandwonde en keek naar Kira,die durfde toch niets te doen.

Kira keek op en knikte snel. Ze trok de broek snel aan en stond dan op. Ze zag wat de bewaker deed en liep erheen. Ze gaf hem een hard trap en duwde hem bij Damien weg. Ze ging voor hem staan en keek kwaad. "Laat hem gerust!" riep ze kwaad en balde haar vuisten. Elke seconde dat de bewaker iets deed bij Damien werd ze kwader en kwader. Ze snoof en keek hem dreigend aan, wachtend op zijn antwoord.

"Gaat je vriendinnetje je beschermen? Hoe laf"zei de bewaker grijnzend tegen hen. Damien viel neer op de grond en greep weer naar zijn schouder. Dan stond hij weer op en keek de man kwaad aan. "En nu moet ik bang zijn van jullie,ik drop een van jullie zo in de isoleer cel"zei hij kwaad tegen hen. Damien zou liever in de isoleercel zitten dan Kira. Hij had niet zo zeer dag licht of wat dan ook nodig. Zachtjes legde hij zijn arm om haar heen. "Kira,rustig maar,we gaan hier weg"zei hij zacht tegen haar en trok haar dan ook tegen zich aan.

[Eten]

Kira keek kwaad naar de bewaker en snoof. Ze balde haar vuisten harder en ze kneep kwaad haar ogen dicht. Ze hoorde de woorden en keek hem strak aan. "Dat moet je eens proberen" siste ze kwaad en voelde dan de arm rond haar. Ze rukte haar opeens los en stapte achteruit. "Nee Damien" zei ze zacht en keek hem aan. Ze was anders nu, kwqader en woedend. Ze keek weer naar de bewaker en wachtte op zijn reactie. Hij moest haar nog een wat doen.

"Kira doe het niet"zei hij tegen haar. De bewaker keek de twee even aan en snoof kort,hij liep naar Kira toe en duwde haar hardhandig richting een tafel met enkele metalen buizen op. Opeens veranderd Damien zijn houding,hij boog lichtjes door zijn benen en zijn blik stond woedend op hem gericht. De bewaker grijnsde even vals,dit was de Damien die hij wou zien. Damien liep op hem af en greep hem bij zijn keel,hij neep dan zijn keel toe en keek hem woedend aan,de oude Damien was helemaal verdwenen. De man begon te stampen met zijn voeten,hij raakte Damien wel,maar die liet niet los.

Kira luisterde niet en voelde de duw. Ze knalde tegen de tafel en de buizen vielen op de grond. Een deel belandde op haar en ze hoestte even om naar adem te snakken. Ze legde haar hand op haar arm die veel pijn deed. Ze stond daarna op en zag wat er gebeurde. Ze schrok en liep erheen. "Damien laat los!" riep ze geschrokken en pakte zijn arm. "Als je hem dood heb je veel problemen" zei ze en slikte even. Zo had ze hem nog nooit gezien..

De bewaker begon langzaam heel bleek te worden,maar Damien kon hem niet los laten. De stem van Kira drong niet tot hem door,maar wel verslapte zijn greep,hij kon het gewoon niet hebben dat de bewaker zo deed tegenover haar,daar had hij nooit tegen gekunnen als ze zo deden tegen iemand die hij mocht. Maar dit maal was het nog intenser dan anders,waarschijnlijk omdat het bij Kira was.

Kira zuchtte even en zag dat de greep verslapte. Ze pakte zijn hand en vouwde die snel open waarna ze hem zacht achteruit duwde. Haar blauwe ogen keken hem aan en ze keek dan naar de bewaker. "Nou je heb een keuze, je word vermoord of je laat ons buiten zonder dat je wat tegen iemand zegt" zei ze kwaad en keek hem strak aan. Terwijl ze hem aankeek had ze de hand van Damien vast en wreef met een vinger over zijn handpalm.

Damien werd achter uit geduwd door haar,meteen werd hij weer wat kalmer door de streling in zijn handpalm en door haar. "Ga maar,die gast is gestoord"zei de bewaker tegen hen. Dan stond hij op en liep hij zelf ook naar buiten. Damien keek een tijd naar de grond en hij zweeg,"sorry dat je me zo moest zien"zei hij zachtjes tegen haar,en keek haar even aan. Hij ademde even diep in en nam dan met zijn hand de hare weer vast en keek haar dan een lange tijd aan.