Samen met Damien

Kira keek hem na en draaide haar dan naar Damien. Ze gblimlachtte en liet zijn handen los. "Niet erg hoor" zei ze kalm en nam haar topje die ze weer aantrok. Ze gooide de kleren van Damien naar hem en ging weer op tafel zitten. Ze wachtte rustig tot hij klaar was en ze was blij dat ze hem had kunnen tegenhouden. Ze zuchtte even en keek dan weer rustig naar Damien.

Hij ving zijn kleren op en deed zijn shirt en zijn broek dan ook weer aan. Dan deed hij ook zijn schoenen aan en liep weer naar haar toe. Nog steeds trilde hij lichtjes op zijn benen maar hij hield zich sterk. Hij ging voor haar staan en streek even langs haar wang. Zijn haar stak lichtjes naar omhoog,aangezien de man er had aangetrokken,nog steeds deed zijn kop pijn en zijn schouder,maar iniedergeval al veel minder. "Gaat het?"vroeg hij dan eindelijk aan haar.

Kira keek hem aan en glimlachtte zachtjes. Ze knikte om de vraag en keek even rond. Haar rug deed een beetje pijn maar dat boeide haar niets. Ze rekte haar eventjes uit en haar topje schoof dan ook lichtjes omhoog. Kira grinnikte en legde haar armen rond Damiens nek. Al snel raakten hun lippen elkaar en trok ze Damien dicht tegen haar aan.

Damien keek haar even aan en glimlachte,toen hij naar haar toe werd getrokken sloeg hij zijn armen automatisch om haar heen. De kus duurde wat langer als eerst,toen ze haar handen om zijn nek had gelegd steunde haar rechterarm op de brandwonde en dat deed natuurlijk pijn. Veel merkte je daar aleen niet van aan zijn gezicht. Hij wist dat het voor eeuwig was nu.

Kira keek hem aan en glimlachtte. Ze zoende rustig met hem mee en kustte even heviger dan ervoor. Ze streelde over zijn rug en ze liet haar rechterarm van hem afglijden. Ze legde die hand op zijn wang zodat hij ook geen pijn aan de brandwonde voelde. Ze zoende rustig en sloot al snel haar ogen. Ze had het warm en haar hart klopte rustig. Ze was verliefd, dat wist ze nu wel zeker.

Haar arm gleef van zijn rug af en de pijn verdween al weer. Hij opende zijn ogen en keek haar even aan,nog steeds waren ze aan het zoenen. Zachtjes streek hij over haar rug geen en drukte haar iets dichter tegen hem aan en sloot zijn ogen dan ook weer. Dan hield hij op met kussen en gaf haar een stevige knuffel,wat had de toekomst voor hen nog in petto,problemen of geluk of een veels te grote verassing die hen oftewel dichter bij elkaar breng,oftewel uit elkaar dreef.

Kira zoende nog en keek hem dan ook rustig aan. Ze voelde de knuffel en legde haar hoofd op zijn schoudr. Ze knuffelde hem terug en keek hem dan weer aan. Ze gaf een korte kus en glimlachtte iets. "Ik hou van je" zei ze zachtjes en sloot haar ogen weer terwijl ze haar hoofd op zijn schouder legde. Ze hield veel van hem en als iemand hun uit elkaar zouden drijven hadden die grote problemen.

De woorden die ze uitsprak deden hem glimlachen. Hij streek dan zachtjes over haar haar en sloot zijn ogen weer. "Ik ook van jou"zei hij nog zachter dan eerst. Met zijn andere hand streek hij zachtjes in verschijdene bochten en vormen over haar rug. Er kwamen mannen binnen maar die besteden geen aandacht aan de twee,aangezien ze niets fout deden op het moment.

Kira keek hem aan en glimlachtte zachtjes. Ze grinnikte eventjes om de vormen die hij maakte en wreef rustig over zijn rug. Ze streek met haar hand even door zijn haar en keek hem rustig aan. Ze keek even naar de mannen maar besteedde er verder geen aandacht meer aan. Ze richtte haar weer op Damien en gaf hem nog een kleine korte kus op zijn lippen.

Damien was moe,heel moe zelfs maar hij wou niet gaan vertrekken,aangezien hij nog de gehele tijd bij haar wou doorbrengen. Zachtjes streek hij nog over haar haar maar dan liet hij haar zachtjes los,en niesde opeens even. "Stom stof"mompelde hij tegen zichzelf,hij wreef even over zijn neus en snoof dan ook even. De andere keken hem even aan en rolde dan ook me hun ogen,en werkte dan verder.

Kira keek hem aan en glimlachtte. Ze zoende hem nog even en keek dan even rond. Ze gaapte kort en keek hem terug aan. Ze streek nog eens door zijn haar met haar hand en met de andere wreef ze over zijn rug. Ook zij werd moe maar wilde niet weg van hem. Ze glimlachtte zachtjes en sloot kort haar ogen terwijl ze haar hoofd tegen hem aanlegde.

[inspiloos]

Hij keek haar even aan en grijnsde kort. Ze konden nog altijd gaan slapen onder de triibune,veel zou het toch niet gaan uitmaken of hij in zijn cel zat of niet. Hij zelf hield zijn ogen open,aangezien als hij ze sloot hij in slaap zou vallen,en dan moest zij hem dragen. Zou eigenlijk een grappig zicht zijn,maar toch hij had liever het voordeel om wakker te zijn.

Kira keek hem aan en glimlachtte zachtjes. Ze gaapte even en rekte haar nog eens keertje uit. Ze keek even rond naar de mannen en dan weer naar Damien. Ze hield echt veel van hem en ze verveelde haar nu iets. Nouja gelukkig was ze bij hem natuurlijk. Kira glimlachtte zacht en keek hem aan in de ogen. Terwijl ze dat deed streek ze met haar hand over zijn rug.